Charles Eyck: Van barok naar expressionisme

Charles Eyck

Rond 1952 voltrekt zich in het werk van Charles Eyck een stijlverandering, die deels samenvalt met zijn verblijf op Curaçao (1952-1953). Hij stapt over van zijn verhalende, lyrisch-barokke stijl naar een modernistische, expressieve beeldtaal. Na de Tweede Wereldoorlog doet de abstractie zijn intrede in de kunstwereld, maar Eyck blijft figuratief werken. Hij zoekt nieuwe uitdrukkingsvormen, vooral in de kubistische lijnvoeringen van Picasso en de beeldtaal van de Expressionisten: kleurvlakken, weinig diepte en gestileerde figuren in een eenvoudige stijl.

Dit verschil is duidelijk zichtbaar in twee portretten van zijn dochter Anne-Margit, bijnaam ‘Bimba’. Het werk uit 1939 verschilt sterk van het schilderij ‘Meisje met kat’ uit 1956.

Heerlen

Heerlen en de mijnstreek speelden een prominente rol in Eycks werk. Verschillende kerken in de regio zijn voorzien van zijn schilderingen, beeldhouwwerken en glas-in-loodramen. In 1954 werd werk van hem getoond dat hij op Curaçao maakte, aangevuld met keramiek en lithografie. In 1957 was er een tentoonstelling ter ere van zijn zestigste verjaardag. De Heerlense kunstcollectie bevat meerdere werken van Eyck, waaronder een portret van burgemeester Marcel van Grunsven en het grote doek Schutterij.

In 1951 waren beide werken onderdeel van de Nederlandse inzending voor de Biënnale van São Paulo. Het verschil in stijl vóór en na 1952 is duidelijk zichtbaar.

St. Pancratiuskerk

Tussen 1940 en 1942 beschilderde Eyck vier gewelven in de St.-Pancratiuskerk. In de transeptarmen schilderde hij Bijbelse voorstellingen. Eyck maakte de reeks van vijf glorievolle geheimen van de rozenkrans compleet met zijn Opstanding en Hemelvaart van Christus. Een bominslag in 1945 richtte aanzienlijke schade aan de kerk aan. Na herstel werden de gewelven in de jaren ’50 vervangen, waardoor Eycks schilderingen verloren gingen. Wat resteert, zijn drie voorstudies uit 1939 in Museum Valkenburg.