Inflatable Thoughts van Marinke van Zandwijk

Kunstwerk, kunstenaar en kijker

Zou de vrijheid er moeten zijn om in ieder werk te zien wat de kijker erin wil zien of is de boodschap van de kunstenaar leidend? Dat is de vraag die kunstenaar en glasblazer Marinke van Zandwijk stelt. In de tentoonstelling Inflatable Thoughts, waarin verspreid over het museum werk van Marinke van Zandwijk (1987) te zien is, onderzoekt zij de relatie tussen kunstwerk, kunstenaar en kijker.

Rorschachtest

Speciaal voor deze tentoonstelling maakt ze een nieuw werk, geïnspireerd op de Rorschachtest. De test bestaat uit tien platen die zijn gemaakt door een papier met inktvlekken dubbel te vouwen, waardoor er een symmetrische en abstracte afbeelding ontstaat. Van Zandwijk maakt met glas een eigen versie van de Rorschach platen. Hiermee wil ze bevragen welk aandeel de museumbezoeker heeft in de interpretatie van haar werk. Want hoewel zij herkent dat mensen graag iets in haar glazen bellen willen zien, legt zij hier niet altijd zelf betekenis in; haar bellen kunnen ook zonder duidelijke voorstelling of functie zijn. Met haar glazen Rorschachinterpretatie vraagt ze bezoekers nu juist expliciet wat zij zien.

Intuïtief

Met dit werk daagt Van Zandwijk zichzelf ook technisch uit, want haar glazen Rorschachplaten zullen eveneens symmetrisch zijn en dit dwingt haar dus eenzelfde bel twee keer, weliswaar gespiegeld, te blazen. In aanloop naar de tentoonstelling toe is Van Zandwijk aan het werk te zien in de glasblazerij, waar ze bezig is met het op Rorschach geïnspireerde werk.

Naast dit nieuwe werk zijn er ook interventies van haar werk te vinden in het museumgebouw en in de museumtuin. Van Zandwijk wil bezoekers zo tijdens hun hele bezoek prikkelen. Met Inflatable Thoughts onderzoekt ze hoe bezoekers haar bellen interpreteren en in hoeverre de locatie waar een werk wordt getoond invloed heeft op de interpretatie ervan door bezoekers.