Dromen in realiteit. Gerrit van Bakel en tijdgenoten

Techniek en natuur

Het uitgangspunt voor de tentoonstelling Dromen in realiteit wordt gevormd door werken uit Gerrit van Bakels ‘machine periode’; de jaren 1974 – 1984, waarin hij mechanische objecten of ‘dingen’ maakte, zoals hij zijn werken zelf noemde. In deze periode ontwikkelde hij zich van industrieel vormgever tot een kunstenaar met een grenzeloze visie, die op ingenieuze wijze mens, techniek en natuur combineerde. Hoewel zijn uitgangspunt vaak natuurgebied de Peel was, reikten zijn dromen veel verder: “Natuurlijk wil ik het heelal herontwerpen, maar dat kan ik niet.” Van Bakel liet zijn liefde voor het Peelgebied spreken door het in het middelpunt van het universum te plaatsen. Dat kwam in verschillende kunstwerken – nu te zien in De Wieger – naar voren.

In context

Het oeuvre van Van Bakel is zowel conceptueel als concreet, filosofisch en praktisch. Juist omdat de kunstenaar zo op zichzelf staat, is het interessant om zijn werk in de tijd te plaatsen en te bezien naast dat van tijdgenoten die zich in een heel andere richting ontwikkelden, maar zich even sterk individueel uitdrukten. Zo is naast Van Bakel werk te zien van onder meer Ad Dekkers, Jan Schoonhoven, Jan Henderikse, Jan van Munster en André Volten. Op die manier komt naar voren hoe roerig de naoorlogse decennia waren en is te zien welke unieke positie Van Bakel hierbinnen inneemt.

Gastcurator van deze tentoonstelling is Piet Augustijn, oud-conservator van het Gorcums Museum.

Naast objecten en schetsboeken van Gerrit van Bakel (1943-1984) is werk te zien van Woody van Amen (1936), Frans (1942-2015) en Marja (1941) de Boer-Lichtveld, Bob Bonies (1937), Johan Claassen (1943-2023), Ad Dekkers (1938-1974), Kees Franse (1924-1982), Klaas Gubbels (1934), Jan Henderikse (1937), Johan Lennarts (1932-1991), Jan van Munster (1938), Cornelius Rogge (1932-2023), Jan Schoonhoven (1914-1994) en André Volten (1925-2002).