Jeroen Krabbé - Stilte

Opgesloten in zijn atelier raakte Krabbé in eerste instantie moedeloos, vroeg zich af wat hij in deze tijd nog kon schilderen. Tot hij besloot het gevoel van het niet-weten vast te leggen.

Stilte

De schilderijen van Jeroen Krabbé zijn meestal een blik naar buiten – een blik op de landschappen van Gauguin, op Dalfsen, zijn familiegeschiedenis. Nu zijn het spiegels van zijn atelier, de blik naar binnen gekeerd. Compacte schilderijen, in een egale toon, met het lege doek op de ezel als hoofdrolspeler. Vaak is een open deur te zien, als een symbool voor het gevaar dat dreigt. De schilder zelf is slechts een schim, een silhouet.

Meditatief

Toch voelen de werken niet eenzaam, Na langer kijken is de concentratie op de atelierruimte in al zijn gedempte kleur- en lichtvariaties meditatief. Alsof tijd ophoudt en je als kijker meedanst op een afgepast ritme dat de schilder zich oplegde om de isolatiedagen met betekenis te vullen, ook in tijden van stilte. De blik naar binnen levert pure schilderkunst op waarin de nuance, het precieze gebaar, telt.