Trouw aan zijn palet – Harry Koolen

Te jong

Op zijn 16e vertrok Koolen naar Amsterdam om te studeren. Hij werd echter niet toegelaten tot de academie omdat hij te jong was. Daarom voorzag hij met allerlei baantjes in zijn levensonderhoud tot hij in 1922 alsnog werd toegelaten. Om deze studie te kunnen volgen kreeg hij een jaarlijkse toelage van de gemeente Meerssen. In 1929 ontving hij de Thèrese Schwartze-prijs, een prijs voor kunstenaars onder de 35 jaar, met een portret van zijn collega en vriend Hubert Levigne. Aan de prijs was een aardig geldbedrag verbonden maar vooral de publiciteit leidde tot veel opdrachten voor portretten. In die periode exposeerde hij in binnen- en buitenland.

Portretten

Harry Koolen vestigde zijn reputatie vooral als schilder van portretten. Hij portretteerde onder andere Koningin Juliana, burgemeester Michiels van Kessenich van Maastricht, bisschoppen in opdracht van het Bisdom Roermond en directeuren van Staatsmijnen. Ook zijn kinderen en kleinkinderen stonden vaak model. Hij stelde zich daarbij ten doel een gelijkend portret te maken en tegelijk wilde hij meer uitdrukken dan de fysieke gelijkenis. Zijn belangstelling ging ook uit naar geïdealiseerde landschappen en Bijbelse voorstellingen.

Realistisch

In een tijd waarin het Expressionisme en Kubisme hoogtij vierden koos Koolen voor een realistische schilderstijl. Hij zei hierover: 'Ik heb een té sterke eigen aard om veel concessies te doen aangaande de algemeen gangbare opvatting van kunst.' Koolen hield niet van publieke zelfprofilering en wilde het liefst ongestoord werken. Dit deed hij tot aan zijn dood in 1985.