Quentley Barbara: Nu zijn we collega's

Sculpturen

Quentley Barbara maakt enorme kartonnen sculpturen van de mensen die een belangrijke rol spelen in zijn leven, met als doel hun verhalen te delen om anderen te inspireren en de geportretteerden te motiveren en ondersteunen. Quentley’s presentatie in de vitrine van het Glaspaleis toont zijn ontwikkeling van zijn jeugd tot zijn komst naar Nederland. In het bijzonder reflecteert hij op zijn reis van student naar kunstenaar.

Jongste student

Quentley groeide op Curaçao op. Toen hij 13 was startte hij als jongste student tot nu toe bij Instituto Buena Bista - IBB - het centrum voor hedendaagse kunst op Curaçao, op het terrein van een psychiatrische kliniek in Willemstad. Daar kwam hij in aanraking met beeldende kunst. In karton vond Quentley het materiaal om zich uit te drukken en zijn ervaringen en verhalen te delen.

Afdanken

Na zijn komst in Nederland verbaasde hij zich over het gemak waarmee wij spullen en materiaal afdanken en weggooien. Hij gebruikt karton en duct tape om zijn werk te maken en laat vaak bewust imperfecties achter, mede omdat dit menselijke eigenschappen weerspiegelt. Het werk heeft met deze eigenschappen een breekbaar en vergankelijk karakter. Je zou kunnen zeggen dat het een spiegel is van de menselijke conditie. De presentatie in de vitrine is voor Quentley een vertaling van zijn reis van student naar kunstenaar, en bovenal ook van die van student naar collega. Tirzo Marta figureert in een schilderij in een gigantisch boek van karton naast schilderingen van zijn familie, het huis van zijn oma op Curaçao en een NS-trein met in de lucht portretten van familieleden en vrienden in Nederland.

Het project is mede mogelijk gemaakt door de Provincie Limburg.