Joodse vluchtelingen uit bezet Nederland naar het veilige Caraibische gebied en Suriname

Bevolking

Honderden hoofdzakelijk Nederlandse en Belgische joodse vluchtelingen zochten na 1940 een veilig thuis in het Caraïbisch gebied en Suriname. Terwijl de hoogste ambtenaren en gouverneurs de opname en vestiging van oorlogsvluchtelingen telkens afhielden, werden tegelijkertijd door de bevolking, hulpcommissies opgericht. In Suriname werd dit het ‘Centraal Comite' ter behartiging van de belangen van Joodsche Vluchtelingen’ en op Curaçao het ‘Comité ter behartiging voor de belangen van Emigranten en Refugie’s op Curaçao’.

Oorlogsvluchtelingen in het Caraïbisch gebied

Op dinsdagavond 10 juni vertelt promovenda Rosa de Jong over hoe deze comités functioneerden en hoe het families in het Caraïbische gebied (Curaçao, Jamaica, andere eilanden en Suriname) verging na hun aankomst. Zoals de familie Horowitz in Suriname, die onderdak vond bij de familie Fernandes, en de familie Leider op Curaçao, die zich weinig aantrok van de regels van de koloniale overheid. Deze regels waren erop gericht te voorkomen dat de vluchtelingen zich definitief op het eiland zouden vestigen. Rosa de Jong vertelt hoe het leven van de vluchtelingen in het Caribisch gebied eruitzag en waarom deze vluchtelingen zo lang geen plaats vonden in de geschiedschrijving.

Rosa de Jong

Rosa de Jong is als promovendus verbonden aan de Universiteit van Amsterdam (UvA) en als gastonderzoeker bij het NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust-, en Genocidestudies en bij het KITLV Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde. In het NWO-gesubsidieerde onderzoeksproject From European ports to Caribbean homes: Second World War refugees in global transit onderzoekt zij de vluchtelingen die tijdens de Tweede Wereldoorlog vanuit Nederland en België, via verschillende Europese havens, terecht kwamen in de Caraïben, met name in Jamaica, Cuba, Suriname en Curaçao.