Han Ferwerda Retrospectief 74 25

Doos

Na zijn opleiding aan de academie voor Beeldende Vormgeving is Ferwerda ondanks tijdrovend docentenwerk blijven schilderen. Naast aquarellen en olieverfschetsen die hij buiten schilderde ontstond een zoektocht naar vormen en ruimtelijkheid op het platte vlak. Via decorachtige voorstellingen mondde dit in 1985 uit in het thema ‘doos’.

De doos is teken-technisch heel interessant. De ruimtelijkheid van de doos ontstaat al met een paar lijnen of vlakken. De platte vlakken van de doos kunnen in principe autonoom bewerkt worden, terwijl er toch een sterk ruimtelijke werking blijft bestaan. De vlakken van de doos, die teksten of voorstellingen kunnen hebben. De ruimte om en/of in de doos. Wat zit er in de doos, die dan gezien kan worden als een kader, zoals een lijst om een schilderij. Er ontstaat een spanning tussen het 2- en 3-dimensionale. Een dilemma in de schilderkunst: het fysieke platte vlak als vlak weergeven versus de uitbeelding van een optische ruimtelijkheid.

Kader

In dit kader gebruikt hij ook regelmatig de schilderijlijst als beeldelement om dit te versterken. Het kader, de begrenzing van de doos is voor hem ook een metafoor voor ons denken als mens. De begrenzing in ons denken, gedachten en beelden zijn beperkt. Onze herinneringen die we in ons hoofd opslaan. In de herinneringen zien we ook de symboliek van het tweede gebruik van de kartonnen doos, een oude doos op zolder voor het bewaren van spullen, mooie dingen die we niet weg willen gooien, die dierbare herinneringen hebben. Iedereen bewaart op zolder, schuur of garage wel één of zelfs meerdere kartonnen dozen met bijzondere, mooie of aparte dingen. Bij het weer openen van zo’n doos treft je een warm gevoel aan herinneringen die de inhoud bij je oproept. Hij gebruikt de doos 2-D in zijn schilderijen maar ook 3-D in objecten. Dozen waarop en waarin vormen en kleuren te zien zijn, ‘bewaard worden’. Of dozen die leeg ‘gekiept worden’, waaruit dan voorwerpen ‘vallen’.