Engelandvaarder - Yvette

Levensgevaarlijk

In april 1943, na maanden voorbereiding, besloten vijf personen samen de overtocht naar Engeland te wagen. Ze kenden elkaar van de Technische Hogeschool in Delft. Los van elkaar hadden ze al eens eerder geprobeerd om over te komen, maar dat was mislukt. Het was naar, koud, grijs, regenachtig bewolkt weer en de Duitsers waren uitermate alert op mensen die het land probeerden te ontvluchten. Mijnenvelden, patrouilles en het prikkeldraad van de Atlantikwall.. het was levensgevaarlijk.

Yvette

De witte zeilen waren donker geschilderd met Oost-Indische inkt, er waren twee motoren aan boord (een reserve), de opvarenden hadden 100 liter brandstof op de zwarte markt gekocht en van roeivereniging LAGA kregen ze riemen. Zelfs de stromingen en zandbanken waren bestudeerd. Het vletje werd vernoemd naar de enige vrouw aan boord: Yvette.

Stil

Zo stil mogelijk probeerden de Engelandvaarders door de branding te komen. Angst voor ontdekking was groot en het eerste stuk werd geroeid, om geen geluid te maken. Met een meegebrachte verrekijker speurden de opvarenden naar herkenningspunten en Duitse patrouilles. De overtocht was goed voorbereid, maar verliep verre van vlekkeloos.

Koningin Wilhelmina

Op 2 mei bereikte de Yvette de monding van de Theems. Toen ze een Engels konvooi zagen, streken ze het zeil en hesen ze een Nederlandse vlag. De HMS Ocean Treasure, een Engelse vistreiler, voer hen tegemoet en nam hen aan boord. Ze kregen droge kleren, sigaretten, koekjes en een stevig Engels ontbijt en de Engelandvaarders werden in Sheerness eindelijk aan wal gezet. Ze werden uitgenodigd op de thee….bij Koningin Wilhelmina, die bijzonder veel respect had voor haar dappere onderdanen en met grote ogen in de haven kwam kijken naar het nietige bootje waarmee de oversteek was gemaakt.