Pollegorie van Rein Pol

Pollegorie

In 2009 schilderde Rein Pol dit imposante werk speciaal voor Museum De Buitenplaats. In het drieluik komen afbeeldingen uit Pol’s verleden, heden en toekomst samen, vergelijkbaar met hoe christelijke altaarstukken het leven van Jezus uitbeelden. Met de titel Pollegorie grijpt de kunstenaar speels terug op de traditie van zogeheten allegorieën: voorstellingen die symbool staan voor een abstractere thematiek. Hier is dat een persoonlijke eerbetoon aan het noordelijk realisme. Toen Pol in 1971 zijn opleiding aan de academie Minerva in Groningen begon, kreeg hij les van andere realisten als Wout Muller en Diederik Kraaijpoel. Hun schilderstijl bleek al gauw van grote invloed op Pol’s eigen kunst.

Drieluik

De Pollegorie begint links met Pol’s jeugd. Daar zit hij als lachende padvinder met zijn familie in de buurt. Deze herinneringen neemt Pol mee naar het heden op het middelste doek. Vergezeld door kunstzinnige collega’s en vrienden schildert hij hier met opperste concentratie. Pol is zelf niet langer te zien in het toekomstbeeld rechts. Archeologen graven gebroken en bijna vergane voorwerpen uit zijn leven op, onder het toeziend oog van enkele belangstellenden. Hoewel het beeld daarmee onheilspellender aanvoelt, draagt het tegelijkertijd hoop uit. De opgravingen verwijzen elk naar schilderijen en gekoesterde herinneringen van Pol. Voor hem bevat de vergankelijkheid van deze voorwerpen dan ook een zekere schoonheid, als iets wat nog lang na iemands levensweg blijft voortbestaan. Het maakt het 6 meter lange drieluik tot een triomfantelijke viering. Van de artistieke omgeving die betekenisvol is geweest voor Pol als kunstenaar, en tegelijkertijd van zijn eigen carrière die daaruit is voortgekomen.