Bebe Blanco Agterberg

Pact van vergeten

Net als een optische illusie kan je brein ook een herinnering manipuleren of vervormen, in sommige gevallen ook door externe factoren. Een voorbeeld hiervan is de Spaanse amnestiewet uit 1977, waarmee het Pact van vergeten van kracht ging. Na de dood van Francisco Franco in 1975 nam de regering de beslissing de 40-jarige dictatuur officieel te vergeten. Juridisch gezien hield dat in dat misdaden onder Franco’s dictatuur niet werden vervolgd. In de openbare ruimte betekende dit dat zichtbare overblijfselen van deze misdaden werden verdoezeld. Zo werd het Spaanse collectieve geheugen van vóór het Pact gefragmenteerd, verstoord en vervaagd. Deze geschiedenis vormt het vertrekpunt van Bebe Blanco Agterbergs (Nederland, 1995) beelden. Hierin ligt een visueel spanningsveld, wat zij op haast surrealistische en soms apocalyptische wijze vast weet te leggen. In haar werk vormen politiek, media en burgers de hoofdrol. Ze zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden en bevinden zich tegelijk in een continue machtsstrijd.