Emma Wolf Haugh - Domestic Optimism

Architectuur

Emma Wolf-Haugh’s Domestic Optimism gaat over architectuur uit de 20e eeuw. Zij onderzoekt het historische verhaal over het modernisme en de voortdurende invloed ervan – in relatie tot de veranderende normen binnen de sociale, culturele en economische evoluties van de postkoloniale westerse samenleving. Het is een totaalwerk, dat zich focust op het leven en werk van de in Ierland geboren autodidactische modernistische architect Eileen Gray (1878-1976). Sinds kort is dat werk meer zichtbaar en bekend, alleen werd Grays queer-zijn nauwelijks herkend of begrepen.

Alternatief voor patriarchisme

Emma Wolf Haugh is geïnteresseerd in de vraag wat het betekent als dit soort belangrijke aspecten zijn weggelaten in een nalatenschap. Door nauwgezet onderzoek, een spel tussen feit en fictie, en een flinke dosis ironie biedt ze een alternatief. Sculpturen, grootschalige vinylprints, activistische zines, textielschermen en de aangenaam bandeloze film Domestic Optimism, Act One: Modernism – A Lesbian Love Story komen allemaal samen als alternatief voor het patriarchale verhaal over het modernisme. Daarmee onthult Wolf-Haugh complexe, fascinerende inzichten over identiteitspolitiek, universaliteit, fascisme, individualisme en collectiviteit in de modernistische periode.

Transformatie

Het brute laat-modernistische gebouw van de Appel in Nieuw-West is bij uitstek een geschikte locatie. De architectonische opzet, historische relevantie als school, huidige functie als anti-kraak broedplaats en toekomst als baken van een nieuw stadscentrum, draagt een belangrijk thema uit Domestic Optimism in zich: de snelle vernieuwing en opwaardering van een grote stad, en de sociale dilemma’s en de onzekerheid die zo'n transformatie met zich meebrengt.